Benimle ilgili bir konuda benden fikir alınmadığı zaman oldukça kötü hissediyorum. Bu yüzdende üzülüyorum ve bu konuyu bunu yapanlarla konuşuyorum. İstedikleri tarzlarda karar verebilme yetisine sahip olduğumu eğer bir karar alınacaksa beraber de alabileceğimizi söylüyorum.
Bu şekilde karşımdaki kişiyle düşüncelerimi paylaşarak ona benimle ilgili kararlarda bana danışmasını ve ona göre karar vermemi sağlamasını istiyorum. Bana sormadığı durumlarda öfkelenebiliyorum. Bu da benim için oldukça üzücü olaylar haline gelerek daha fazla öfkelenmeme sebep olabiliyor. Bu açıdan da bu davranışı gösteren kişiyle küçük konuşmalar yaparak istediği zaman benim fikrimi alabileceği ve ben eğer uygun görüyorsam karar verebileceğimi söylüyorum. Bu şekilde mesele hallolmuş oluyor.
Bir konuyla ilgili düşüncem alınmadığında, kendimi dışlanmış veya önemsiz hissedebilirim. Ayrıca, bu durum, katkıda bulunma ve paylaşma fırsatımın elinden alındığı hissine yol açabilir.